West Sahara: woestijn, woestijn, woestijn
Blijf op de hoogte en volg Pascale
26 Januari 2013 | Westelijke Sahara, Ad Dakhla
Ik had er zo naar uitgekeken de west Sahara te doorkruisen en in Dakhla aan te komen. En daar zitten we dus sinds een aantal dagen. In Dakhla. Ik weet nog wat vorig jaar de eerste vraag was toen Mike over de West Sahara sprak… “ en is dat dan honderden kilometer niets anders dan zand?”. Want dat was hoe ik mij de woestijn voorstelde. Maar dat bleek het niet te zijn. Maar zandduinen zijn we wel enorm veel tegen gekomen. Tussen Trafaya en Laayoune is een nieuwe weg aangelegd. Vroeger enkel een zware piste, nu een prachtige weg tussen de wandelende duinen. Prachtige plaatsen om te overnachten, achter een duin, uit de wind. Want dat is de West Sahara ook, wind, wind, wind. De voorbije dagen hadden we 6 beaufort.
Na de laatste blog zijn we vertrokken uit Bou Jerif. Waar we een plaatsje hadden aan een oase, bij het oude militaire fort. Daar ontmoetten we ook Frank. Een zonderlinge Duitser waar we een aantal fijne avonden mee doorbrachten bij een gezellig vuur. Frank is geïnteresseerd in gezonde voeding. Hij vertelde ons hoe zelf ons brood te bakken in een pan. Een interessant idee om eens uit te proberen de komende periode. Want het zal steeds moeilijker worden verse dingen aan te kopen. Dus waarom niet proberen ons brood zelf te bakken. Ook sprak hij over de zoutmijn die hij bezocht had en hij gaf mij een dikke blok helder kristalzout. Een speciale smaak. Veel rijker dan het zout dat wij kennen. Bevat ook veel meer mineralen blijkbaar.
Ja Marokko, niet zo ver van Europa, maar een wereld van verschil. De autostrades zijn hier nu toch al heel wat jaren aangelegd, maar de mensen weten blijkbaar nog steeds niet goed hoe ermee om te gaan. Het is niet uitzonderlijk dat de mensen zomaar “in the middle of nowhere” plots de autostrade oversteken met fiets en al. Of schapenherders die hun schapen laten grazen op de middenberm. Maar Marokko is ook het land van goedkoop eten. Voor een paar euro heb je hier meteen al een hele berg verse groenten. Ook voor 2 a 3 euro kan je met 2 personen makkelijk op restaurant eten. En als je geluk hebt, zoals wij, vind je hier stranden vol mosselen. Die we gewoon kunnen oprapen en klaarmaken. Zo ook de eendenmossel (had ik nooit van gehoord, maar blijkt een delicatesse te zijn). En ze smaken heerlijk naar krab. En waar je bij ons 5 minuutjes nodig hebt om iets aan te kopen doe je er hier soms uren over. De aankoop van nieuwe ruitenwissers bvb. Eerst loopt de man van de garage 5 maal heen en weer naar de shop om de juiste ruitenwissers te geven. Geeft ons dan de prijs. En begint ze te installeren. We zeggen hem dat we dat zelf wel zullen doen, maar blijkbaar verstaat hij plots geen frans meer. Dus laten we hem maar doen. Na de installatie vraagt hij ons plots ook daarvoor geld. Dat kan dan wel weer in ’t frans. We weigeren hem de volle prijs te betalen, want de installatie konden we zelf ook wel doen. Maar daar is hij niet blij mee, blijft aandringen en aandringen. Tot Mike hem in ’t Duits en Engels kwaad toeschreeuwt. Dat blijkt dan te helpen, want hij druipt af. Als Mike nadien de ruitenwissers nakijkt blijken ze helemaal verkeerd gemonteerd. Ja… soms is het niet makkelijk hier. Maar wat het hier zeker wel is is “PRACHTIG”. Soms zit ik in de late namiddag door het raam te kijken en denk ik “wat heb ik toch een geluk”. Andere mensen hebben deze schilderijen aan hun muur hangen in de huiskamer. Ik hoef gewoon door het raam te kijken en zie het allemaal in levende lijve.
Zonet hebben we inkopen gedaan voor de volgende periode. Nog wat kilo uien en aardappelen, die hier nog van redelijke kwaliteit zijn. Want verder naar het zuiden blijkt de kwaliteit al maar slechter en slechter te zijn.
Ja… morgen vertrekken we dus richting Mauretanië. We willen het rustig aan doen en genieten van de prachtige plaatsen die we onderweg tegenkomen. Maar voor 19 Februari moeten we Marokko uit. Voor allebei zal dit nieuw zijn. Nu begint het echte avontuur. Woestijn betekent ook :
- Water indoen : want hoe meer zuidelijk hoe slechter de kwaliteit van het water. Wij hebben zo ongeveer 300l water bij.
- De auto : Mike reinigt nog snel de luchtfilter. Nieuwe ruitenwissers. En alles nog eens deftig kuisen voor we het met minder water moeten doen. En hopen dat we geen problemen krijgen met de wagen. Want wisselstukken zullen ook niet zo snel voorhanden zijn. Diesel doen we ook nog in. Want hier in de West Sahara is die zonder taks, zo’n 50 eurocent de liter.
- Vuilnis: Ja… ook hier sorteren nu. Een zakje voor het groenafval, dat kunnen we gewoon buitensmijten. Een zakje voor papier. Dat kunnen we verbranden, bij een avondvuur als er niet te veel wind is. Een zakje voor al de rest (droog dus en meestal plastic). Dat kunnen we bijhouden tot we een vuilnisbak tegenkomen. Waarna het waarschijnlijk ook wordt verbrand of uitgestrooid over de woestijn. Maar dan hebben we toch ons best gedaan en het niet zelf verbrand. Veel inspraak wat er met je plastic hier gebeurd heb je natuurlijk niet.
Kleine anekdote : Mannen plassen hier niet rechtstaand, zoals ze bij ons altijd doen, maar op hun knieën. Grappig zicht, maar we veronderstellen dat het iets met de wind te maken heeft ;-)
Vanaf morgen dus het grote onbekende in. We hadden verhalen gehoord over de grens met Mauretanië die zou gesloten zijn, wegens Mali en Algerije. Maar we kwamen mensen tegen die we kenden van Agadir en die waren aan de Mauretaanse grens geweest. Normaal gezien geen probleem om door te raken, ware het niet dat hun visum niet meer geldig was. Toch maar geprobeerd binnen te raken, maar dat bleek niet te lukken. Oftewel, het zou gelukt zijn, als ze 300 euro per persoon betaalden (die waarschijnlijk onmiddellijk in de zakken van de ontvanger zouden verdwijnen). Dat hadden ze er niet voor over. Maar wij hebben ons visum, dus hoop doet leven. Maar we verdwijnen nu min of meer uit de bewoonde wereld, waarschijnlijk zonder meteen terug internetverbinding te hebben.
De avonturiers groeten u
Pascale en mike.
Na de laatste blog zijn we vertrokken uit Bou Jerif. Waar we een plaatsje hadden aan een oase, bij het oude militaire fort. Daar ontmoetten we ook Frank. Een zonderlinge Duitser waar we een aantal fijne avonden mee doorbrachten bij een gezellig vuur. Frank is geïnteresseerd in gezonde voeding. Hij vertelde ons hoe zelf ons brood te bakken in een pan. Een interessant idee om eens uit te proberen de komende periode. Want het zal steeds moeilijker worden verse dingen aan te kopen. Dus waarom niet proberen ons brood zelf te bakken. Ook sprak hij over de zoutmijn die hij bezocht had en hij gaf mij een dikke blok helder kristalzout. Een speciale smaak. Veel rijker dan het zout dat wij kennen. Bevat ook veel meer mineralen blijkbaar.
Ja Marokko, niet zo ver van Europa, maar een wereld van verschil. De autostrades zijn hier nu toch al heel wat jaren aangelegd, maar de mensen weten blijkbaar nog steeds niet goed hoe ermee om te gaan. Het is niet uitzonderlijk dat de mensen zomaar “in the middle of nowhere” plots de autostrade oversteken met fiets en al. Of schapenherders die hun schapen laten grazen op de middenberm. Maar Marokko is ook het land van goedkoop eten. Voor een paar euro heb je hier meteen al een hele berg verse groenten. Ook voor 2 a 3 euro kan je met 2 personen makkelijk op restaurant eten. En als je geluk hebt, zoals wij, vind je hier stranden vol mosselen. Die we gewoon kunnen oprapen en klaarmaken. Zo ook de eendenmossel (had ik nooit van gehoord, maar blijkt een delicatesse te zijn). En ze smaken heerlijk naar krab. En waar je bij ons 5 minuutjes nodig hebt om iets aan te kopen doe je er hier soms uren over. De aankoop van nieuwe ruitenwissers bvb. Eerst loopt de man van de garage 5 maal heen en weer naar de shop om de juiste ruitenwissers te geven. Geeft ons dan de prijs. En begint ze te installeren. We zeggen hem dat we dat zelf wel zullen doen, maar blijkbaar verstaat hij plots geen frans meer. Dus laten we hem maar doen. Na de installatie vraagt hij ons plots ook daarvoor geld. Dat kan dan wel weer in ’t frans. We weigeren hem de volle prijs te betalen, want de installatie konden we zelf ook wel doen. Maar daar is hij niet blij mee, blijft aandringen en aandringen. Tot Mike hem in ’t Duits en Engels kwaad toeschreeuwt. Dat blijkt dan te helpen, want hij druipt af. Als Mike nadien de ruitenwissers nakijkt blijken ze helemaal verkeerd gemonteerd. Ja… soms is het niet makkelijk hier. Maar wat het hier zeker wel is is “PRACHTIG”. Soms zit ik in de late namiddag door het raam te kijken en denk ik “wat heb ik toch een geluk”. Andere mensen hebben deze schilderijen aan hun muur hangen in de huiskamer. Ik hoef gewoon door het raam te kijken en zie het allemaal in levende lijve.
Zonet hebben we inkopen gedaan voor de volgende periode. Nog wat kilo uien en aardappelen, die hier nog van redelijke kwaliteit zijn. Want verder naar het zuiden blijkt de kwaliteit al maar slechter en slechter te zijn.
Ja… morgen vertrekken we dus richting Mauretanië. We willen het rustig aan doen en genieten van de prachtige plaatsen die we onderweg tegenkomen. Maar voor 19 Februari moeten we Marokko uit. Voor allebei zal dit nieuw zijn. Nu begint het echte avontuur. Woestijn betekent ook :
- Water indoen : want hoe meer zuidelijk hoe slechter de kwaliteit van het water. Wij hebben zo ongeveer 300l water bij.
- De auto : Mike reinigt nog snel de luchtfilter. Nieuwe ruitenwissers. En alles nog eens deftig kuisen voor we het met minder water moeten doen. En hopen dat we geen problemen krijgen met de wagen. Want wisselstukken zullen ook niet zo snel voorhanden zijn. Diesel doen we ook nog in. Want hier in de West Sahara is die zonder taks, zo’n 50 eurocent de liter.
- Vuilnis: Ja… ook hier sorteren nu. Een zakje voor het groenafval, dat kunnen we gewoon buitensmijten. Een zakje voor papier. Dat kunnen we verbranden, bij een avondvuur als er niet te veel wind is. Een zakje voor al de rest (droog dus en meestal plastic). Dat kunnen we bijhouden tot we een vuilnisbak tegenkomen. Waarna het waarschijnlijk ook wordt verbrand of uitgestrooid over de woestijn. Maar dan hebben we toch ons best gedaan en het niet zelf verbrand. Veel inspraak wat er met je plastic hier gebeurd heb je natuurlijk niet.
Kleine anekdote : Mannen plassen hier niet rechtstaand, zoals ze bij ons altijd doen, maar op hun knieën. Grappig zicht, maar we veronderstellen dat het iets met de wind te maken heeft ;-)
Vanaf morgen dus het grote onbekende in. We hadden verhalen gehoord over de grens met Mauretanië die zou gesloten zijn, wegens Mali en Algerije. Maar we kwamen mensen tegen die we kenden van Agadir en die waren aan de Mauretaanse grens geweest. Normaal gezien geen probleem om door te raken, ware het niet dat hun visum niet meer geldig was. Toch maar geprobeerd binnen te raken, maar dat bleek niet te lukken. Oftewel, het zou gelukt zijn, als ze 300 euro per persoon betaalden (die waarschijnlijk onmiddellijk in de zakken van de ontvanger zouden verdwijnen). Dat hadden ze er niet voor over. Maar wij hebben ons visum, dus hoop doet leven. Maar we verdwijnen nu min of meer uit de bewoonde wereld, waarschijnlijk zonder meteen terug internetverbinding te hebben.
De avonturiers groeten u
Pascale en mike.
-
26 Januari 2013 - 18:04
Frans:
geniet van je reis, de beelden spreken voor zich
de politieke situatie in de regio is onstabiel, wees voorzichtig
vertouw op jullie zelf en je intuïtie
die wijst je de weg naar het positieve avontuur -
26 Januari 2013 - 19:35
Lutgarde:
Prachtige foto's en een leuk verslag, die ons een heel klein beetje laten meegenieten van jullie fantastische reis!
Wees voorzichtig, we willen graag heelhuids terug zien!
groetjes van Jos en Lutgarde -
27 Januari 2013 - 01:07
Vankaas:
Nee West-Sahara is niet Marokko, het is door Marokko *bezet*. Kan iedereen weten die zich op de hoogte stelt van de feiten. Nederland erkent de bezetting niet. De Verenigde Naties heeft er al tientallen jaren een soort vredesmissie in het gebied.
Marokko heeft het gebied gekoloniseert en lokt kolonisten onder andere met lage belastingen, bijvoorbeeld op diesel. Leuk voor toeristen, minder leuk voor de oorspronkelijke bevolking die een minderheid is in eigen land.
Probeer overigens niet naar het oosten te rijden, dat gaat niet. Er liggen een enorme militaire verdedigingslinies omzoomt met mijnenvelden.
-
27 Januari 2013 - 01:33
Zwervende Eik:
Gewoon doorgaan met genieten, Pascale! :-) -
27 Januari 2013 - 12:13
Stas Lieve:
pascale en vriend.
bedankt voor het mooi reisverslag ,geniet maar wees voorzichtig,want het is toch geen vredige streek.
nog een fijne reis verder
groetjes tante lieve -
27 Januari 2013 - 18:28
Maurice En Marleen:
Hopelijk horen we gauw van jullie terug. Dit is ook een wit landschap maar warm. Hier was het ook wit maar zeer koud.vanaf vandaag dooi. Alweer regen en modder. Tot gauw, kijk uit naar een nieuw verrslag. -
27 Januari 2013 - 21:21
Miriam En Frank:
Leuk om jullie verslag te lezen. Grappig van dat knieplassen. Knappe foto's. Beetje jaloers op jullie trip naar Mauretanië.
Groetjes,
Miriam en Frank -
28 Januari 2013 - 13:51
Tante Berthy En Nonkel Freddy:
Beste Pascale en vriend,
Wij hebben genoten van jullie reisverslag en bijhorende foto's.
Geniet maar verder maar probeer voorzichtig te zijn.
Groetjes en tot hoors of ziens. -
30 Januari 2013 - 16:03
T. Monique:
Beste Pascal en Mike,
Sorry dat ik zo laat reageer, maar beter laat dan nooit hé.
Heel boeiend verslag en ook leuke foto's.
En is je broodje ondertussen al gebakken ?
Reis maar verder en geniet van al het moois dat die landen te bieden hebben, maar wees toch maar voorzichtig daar.
Groetjes van tante Monique en tot binnenkort.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
